Pèira de tartèr

«Me tròbi com ua pèira apilerada en un tartèr. Se bèth un o quauquarren se'n ges de botjar-la, queirè damb es autes campulant tà baish; se non s'apròpe degun, aciu que m'estarè dies e dies...» Atau se ve Conxa quan empresoen ath sòn òme ara fin dera Guèrra Civila. De ben joena, aguec de deishar ara sua familha en un pòble de Palhars entà anar a víver damb era de sa tia e, atau, ajudar-la en un aute pòble dera madeisha comarca. Aquiu coneishec a Jaume, paredèr e hustèr d'un pòble vesin, de qui s'enamorèc, e se i maridèc. Ei era Istòria que posse ara protagonista a apréner dera resisténcia pacifica des mineraus.

Maria Barbal (Tremp, 1949) se dèc a conéisher damb era novèlla Pedra de Tartera . Aguest libre daurís un cicle novellistic damb aqueth Palhars a on nèish era autora coma punt de referéncia, que tanben retrobam en Mel i metzines (1990), Càmfora (prèmis dera Crítica 1992, Crítica Serra d'Or 1993 e Nacional de Literatura 1993) e País íntim (prèmi Prudenci Bertrana 2005). Tanben a escrit libres tan remercables com Escrivia cartes al cel (1996), Carrer Bolívia (1999), Bella edat (2003) e Emma (2008).